Laatst zat ik tussen twee werkafspraken door te lunchen in een leuk tentje. Naast mij zaten drie jonge dames en omdat ik zelf alleen was ving ik hun gesprek op. Ze vroegen naar elkaars ervaringen in hun eerste echte baan in de advocatuur. De ervaringen liepen nogal uiteen. Eén van de drie vond dat ze het niet erg goed had getroffen. Met nogal sterke bewoording gaf ze aan dat haar leidinggevende geen tijd voor haar nam om haar te begeleiden. Het was duidelijk dat ze zich niet erg gelukkig voelde binnen het bedrijf en dat lag zeker niet aan haar. Want ze werkte super hard. Zelfs tijdens het jaarlijkse ski-uitje van het bureau had ze als enige nog aan een zaak zitten werken.
Ze vertelde dat ze wel af en toe een reactie kreeg op haar werk en dat haar leidinggevende dan feedback gaf door te vertellen wat er niet goed was, maar nooit op wat ze wel goed had gedaan. Laatst had ze voorzichtig naar voren gebracht dat ze wel wat vaker met hem wilde sparren, waarna hij had gezegd dat als hij niet stond te schelden in de gang, dat ze er dan gewoon vanuit kon gaan dat het goed was.
De anderen probeerden haar te adviseren: ‘Vráág je dan wel om feedback?’, ‘Waarom zeg je niet gewoon dat je zo niet beter kunt worden in je werk?’, en ‘Je moet wel echt met hem in gesprek , hoor.’
Het was duidelijk dat ze niet goed wist hoe ze het beste op deze situatie kon handelen. Dat ze er op één of andere manier verandering in aan moest brengen werd voor haar wel duidelijk. Maar haar reactie en haar letterlijk hoog zittende tranen, deden mij niet geloven dat ze genoeg vertrouwen in zichzelf had om het gesprek volwaardig aan te gaan met haar leidinggevende.
Al met al een lastige situatie, waarvan je ook zou kunnen denken dat ze maar gauw op zoek moet naar een andere baan, want het is de vraag of ze hier gelukkig gaat worden. Maar natuurlijk kan ze ook heel veel leren van deze situatie. Bij een andere werkgever zal er wellicht weer iets anders zijn waardoor ze ook ‘gedwongen’ wordt om goed voor zichzelf te zorgen in het ‘geweld’ van de organisatiecultuur. De kunst is om met plezier te (blijven) werken zonder onderuit te glijden, overspannen en misschien uiteindelijk burn out te raken. Maar hoe doe je dat?
Wij geloven er in dat ieder mens sterke kanten heeft die je kunt inzetten in het kader van persoonlijk leiderschap. Het kennen van deze sterke kanten helpt je om te leren handelen vanuit de dingen die jij écht belangrijk vindt en om te leren kiezen vanuit je kracht. Als young professional ben je goed opgeleid in je vak, maar heb je binnen je studie geleerd om jezelf open en eerlijk uit te spreken? heb je geleerd om je zelf goed in de gaten te houden, om ervoor te zorgen dat je jezelf niet over de kop werkt?
Het is makkelijk om te denken dat je als hoogopgeleide young professional in de hectiek van alle dag je vanzelf wel beter gaat leren kennen en dat je deze vaardigheden vanzelf wel gaat ontwikkelen. Ja, wellicht door schade en schande met het risico dat je jezelf toch minstens één keer flink voorbij loopt. Om dit te voorkomen hebben we hier iets op bedacht. Wij bieden een tweedaags programma, waar je de tijd en de rust krijgt om op zoek te gaan naar jouw sterke kanten met als doel dat je plezier blijft houden in je werk, in combinatie met je privéleven.
14 en 15 mei a.s. organiseren wij weer de training In JE FLOW en er zijn nog plaatsen vrij.
Ben je zelf Young Professional klik dan hier voor meer info.
Voor werkgevers van young professionals is hier meer info te vinden.
Carolien Daniëls is professioneel trainer en teamcoach en werkt voor organisaties die voorop lopen in modern werkgeverschap.
Recente reacties